In mijn blogs, schrijf ik of een blog, of ik publiceer de transcriptie van een podcast. Willem Glaudemans had mijn aandacht getrokken, toen ik in een podcast van David de Kock (365) over Willem hoorde. Deze man was interessant! Liefde tegenover angst en het ego, precies waar ik mee bezig ben. En dan heeft hij ook nog prachtige handvatten gegeven over vergeven. Ik gebruik zijn methode hoe te vergeven. Ik was dolblij dat ik naar Utrecht mocht om met Willem in gesprek te gaan.
In mijn podcastaflevering heb ik een diepgaand gesprek met Willem Glaudemans over de complexe thema’s van ontrouw en vergeving. We onderzoeken hoe ontrouw niet alleen relaties kan beschadigen, maar ook een kans biedt voor persoonlijke groei en innerlijke vrede.
Willem deelt zijn inzichten over hoe vergeving een bevrijdend proces kan zijn, niet alleen voor de ander, maar vooral voor jezelf. Hij legt uit dat het vasthouden aan wrok onszelf vergiftigt en dat de weg naar herstel begint met het erkennen van onze eigen pijn.
“Haat is een vergif dat je zelf inneemt, waarvan je hoopt dat de ander eraan sterft.”
– Willem Glaudemans –
Benieuwd naar hoe je deze inzichten kunt toepassen in je eigen leven? Luister nu naar deze inspirerende aflevering en ontdek hoe je kunt transformeren vanuit pijn naar liefde en begrip: https://app.springcast.fm/player/episode/149541?theme=springcast
Wil je liever de transcriptie lezen? Lees dan hier:
Annette
Willem Glaudemans, wat een eer om bij jou te zijn. Welkom in je eigen praktijk.
Willem
Ja, het is een mooi kantoor heb ik hier. Daar ben ik al heel blij mee, al twintig jaar. Geweldig. Leuk dat je hier bent trouwens.
Annette
Ja, dankjewel. Voor de luisteraar, wat fijn dat je luistert. Willem Glaudemans, misschien ken je hem en misschien niet, is, zoals gezegd wordt, een inspirerend denker, een auteur en spreker op het gebied van vergeving, innerlijke groei en bewustwording. Zijn diepgaande kennis en inzichten, vooral uit zijn boekwerk Boek van Vergeving, hebben vele mensen geholpen op hun pad naar heling en verzoening. Met een achtergrond in het vertalen van een cursus in Wonderen is Willem een meester in het helder uitleggen van complexe spirituele concepten op een manier die raakt en transformeert. Vandaag, en dat is natuurlijk heel erg logisch, gaan we dieper in op zijn visie over liefde, het ego, keuzes en natuurlijk vergeving en ontdekken we hoe deze thema’s verweven zijn met het proces van herstel na ontrouw. Willem, misschien een heel persoonlijke vraag, maar heb jij iemand, heb jij een partner?
Willem
Nu niet meer, nee. Ik heb 17 jaar een fantastische relatie gehad met Carla. Nou is die relatie nooit afgelopen, dat gaat gewoon door naar onze scheiding. Ze zijn nog steeds beste maatjes bij elkaar. Onze kinderen hebben er ook nooit last van gehad dat wij gingen scheiden.
Annette
Dan kan ik nog steeds deze vraag stellen. Hoe zou Carla jou voorstellen? Ik heb jou voorgesteld met een heel professioneel stuk, maar wat zou Carla zeggen?
Willem
Ik denk, kijk, er zit niks meer tussen ons in. Ze hebben allebei ons vergevingswerk gedaan, zeg maar. En onze relatie is eigenlijk beter geworden nadat we gescheiden waren. Omdat we gewoon voelden van ja, weet je… De vorm past niet meer bij de inhoud, maar binnen de inhoud de liefde willen bewaren, dus ze hebben de vorm los te laten. En dat is eigenlijk wat wij gedaan hebben. We hebben ook op die manier een brief gestuurd naar alle familie en kennissen, te zeggen van het gaat niet om de schuldvraag, iedereen is vrij om of met Carla of met Willem mee te gaan of met allebei. En dat is ook precies zo gebeurd.
Annette
Wat mooi om daar een brief over te schrijven aan iedereen eromheen, want vaak voelen mensen zich eromheen ongemakkelijk dat ze moeten kiezen ofzo.
Willem
Ja, en dat hoeft u dus niet. Ook de kinderen hebben nooit in een loyaliteitsconflict gezeten, omdat we niet gingen ruzie maken.
Annette
En hoe zou Carla jou voorstellen dan?
Willem
Dat vind ik een lastige. Dat zou je aan Carla moeten vragen. Dat we nog steeds in liefde zijn en hele dikke maten zijn met elkaar.
Annette
En zou zij jouw drie mooiste kwaliteiten vinden?
Willem
Dat vind ik heel lastig, daar moet je echt bij haar mee zijn.
Annette
Oké, dan slaan we die over. Willem, dan gaan we gelijk op het onderwerp in. Ontrouw, wat doet dat woord met jou?
Willem
Eigenlijk niet zoveel. Ik heb het dus zelf nooit meegemaakt op die manier. Ontrouw, wat ik wel van cliënten hier begrijp, is dat het vertrouwen gebroken is. En dat is het voornaamste. Daar hebben mensen ook het meeste last van. Dat ze dachten, ja we hebben een goede relatie, en ineens blijkt dat het niet zo te zijn. Er is ook nooit over gepraat. En daar hoor ik altijd het meeste over dat het feit van ergens anders je genoegen gaan zoeken minder erg is dan dat er over gezwegen wordt. Dat er niet over gepraat wordt en dat het geheim blijft tot het een keer natuurlijk uitkomt. Het komt altijd een keer uit. En dat hoor ik van heel veel mensen die hier komen om vergeving te doen hiervoor. Dat is het ergste, dat het vertrouwen gebroken is. En dat vertrouwen komt maar heel langzaam of soms zelfs nooit meer terug.
Annette
Ja, vertrouwen komt de voet en gaat de paard natuurlijk. En die uitdrukkingen zijn er niet voor niks. Als jij je zegt, er komen heel veel mensen om hier een vergeving op te doen. Wat merk jij dat de meest voorkomende redenen waardoor ontrouw ontstaat? Durf je daar, kan je daar iets over zeggen?
Willem
Die vind ik wel lastig. Ik kan alleen zeggen, kijk, ergens is dus de relatie niet meer helemaal goed. En als de relatie niet meer helemaal goed is, dan kan zoiets gebeuren. Ik wil niet zeggen dat het altijd zo is, maar dat is wel wat ik veel hoor. Dus in feite is het een signaal dat de relatie al niet goed was. En dan ligt de schuldvraag dus ook al heel anders. Wat ze meestal doen, is degene die dan buiten de deur is gegaan, die is dan te schuldigen. Maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Je bent met z’n tweeën en wat daar gebeurt in die relatie, dat je dat niet samen hebt kunnen herstellen op een of andere manier, dat de relatie beter werd. Dat is waarschijnlijk de reden geweest dat dit gebeurt. Maar het wil niet zeggen dat je dan schuldig bent. Dat is wel hoe het ego er naar kijkt. Er moet altijd iemand schuldig zijn. Dan kan het ego wijzen en zeggen, jij bent de schuld. Maar mij treft geen blaam. Als je er heel eerlijk naar kijkt, denk ik dat je allebei weet, dit is gewoon een gevolg van het feit dat we elkaar al in de relatie niet meer zo goed konden vinden.
Annette
Ja, dat er geen onderhoud gepleegd is, er is te weinig communicatie geweest. Ik merk ook dat als je verder vraagt naar een relatiegeschiedenis, de familie BV is heel belangrijk geworden daar waar de kinderen zijn. Maar jij gaf net eigenlijk de aanleiding voor een bruggetje, want je begon al over het ego. Dus kun je uitleggen aan de luisteraar die misschien het woord ego wel eens gehoord heeft, maar dan een link legt naar egoïsme, wat is het ego?
Willem
Ja, dan kan ik het beste uiteenzetten vanuit de cursus in Wonderen. Die heeft een hele specifieke manier die ook afwijkt van de psychologie. Het ego is het gedachten van afgescheidenheid. En ik geef het als het beeld dat je een golfje in de oceaan hebt en die zet een hekje om zich heen. Die zegt, nou dit ben ik nu. En de rest van de oceaan bestaat niet meer. Wat natuurlijk onzin is, want je bent nog steeds verbonden met alles. Dus de gedachte van afgescheidenheid, dat is een feit wat het ego doet. En dan heeft die daar allerlei trucs omheen. Schuld, angst, wantrouwen, dat zit er allemaal bij. Dus allemaal stukken van het ego. En dat heb je ook in deze situaties aan te zien. En te zien van oké, ik kan hierin blijven zitten, maar ik kan ook het loslaten. En dat is eigenlijk de weg en dat is een proces. Het is niet een knop die je omzet. Het is een proces wat je voor jezelf met name doet. Want daar ligt je eigen bevrijding weer.
Annette
Was het maar zo’n feest dat het een knopje was, dan zou iedereen naar de winkel gaan om dat knopje te kopen. Maar zo makkelijk is het natuurlijk niet.
Willem
Het is ook niet moeilijker. En dat vind ik ook belangrijk om te benadrukken. Vaak denken mensen, vergeven is verschrikkelijk moeilijk. Het is heel ver van mijn bed, dat gaat nooit lukken. Ik hoef niet eens aan te beginnen, want het is gewoon te moeilijk. En dat is niet waar. Als je echt weet waar vergeven echt over gaat, is het uiteindelijk niet meer zo moeilijk. Want vergeven gaat namelijk niet over de ander. En dat denken we meestal. Als die ander nou maar schuld gaat of spijt gaat betuigen of weet ik veel wat, dan zou ik kunnen vergeven. Dat is helemaal niet waar. Op het moment dat iemand namelijk dat zou doen, dan zou het ego roepen, je bent veel te laat. Je had veel eerder moeten komen, weet je wel. Dus die werkt niet. Dus vergeven is een innerlijk proces. En niet een proces met de ander. Dus je hebt de ander er ook in principe niet bij nodig. En dat scheelt ook een heleboel. Want anders moet je zeggen, ja we moeten echt aan tafel zitten en er moet iets gebeuren tussen ons. We hebben een coach erbij nodig om dat voor elkaar te krijgen. Dat heb je ook in jouw praktijk. Dat is prima, maar in feite is het een innerlijk proces. En dat is het belangrijkste om dat te benadrukken. Want anders blijf je eeuwig zitten wachten van ja, gaat die ander nou nog iets doen? Gaat die ander nog een keer veranderen? Gaat die spijt betuigen? Met mij daarover praten, dat is vaak een extra teleurstelling.
Annette
Ja, en het innerlijke proces, waar start dat?
Willem
Dat start bij het aankijken van je eigen pijn. Dus die niet te projecteren op de ander in de vorm van schuld, van jij bent degene die ervoor gezorgd dat ik nu pijn heb. Nee, je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen pijn. Dat is een grote stap, maar het is wel een hele belangrijke stap. Daarmee ben je namelijk ook geen slachtoffer. Een slachtoffer ben je pas op het moment dat je zegt ja, ik kan er niks aan doen, dit zijn schulden, ja. En dan blijf je daar dus in zitten. En iemand die slachtoffer is, die kan er heel lang in blijven. Maar slachtofferschap, dat verlamt je. En dan kom je niet meer verder, je bent niet meer creatief, veel in je leven kun je niet meer doen, omdat je alsmaar in dat slachtofferschap zit. En dat werkt niet. Dus de eerste stap is vaak om dit aan te kijken en eerlijk te zijn, dit is de pijn die ik heb geleden. En dat is niet fijn om te kijken, maar het is wel een noodzakelijke stap. Want als je die stap overslaat, blijf je in slachtofferschap en blijf je in beschuldiging zitten.
Annette
Ja, en dat slachtofferschap is natuurlijk ook wel… In het begin komt iedereen daarin. En sommige mensen koesteren zich daarin, blijven daar iets langer in zitten. De buitenwereld helpt daar aan mee, want de andere is de grote schuldige. Dus dat beginstukje is ontzettend moeilijk.
Willem
Ja en nee. Als je deze principes weet, dan hoef je dus niet meer dat te gaan doen, hoef je ook niet meer tegen je bekende en vrienden jouw slachtoffer te gaan gedragen zoals zij jou gaan bevestigen in je slachtofferschap. Want dat bevestigen dat werkt helemaal niet. Je wordt er alleen maar meer ellende van. Je wordt er nog meer verlamd van, nog meer klein. En dat hoeft dus niet. Dus ook in het begin is waakzaamheid het beste om je ego in de gaten te houden. Want het ego wil heel graag dat je slachtoffer bent en is de andere schuldige dader. Dat is het spel van het ego. Dan kun je eindeloos blijven zitten tot je echt gaat kijken wat brengt mij dit nu. Het enige voordeel, zogenaamd voordeel, van slachtofferschap is dat je zelf niet verantwoordelijk schijnt te zijn. Want die verantwoordelijkheid leg je lekker bij die ander neer en zeg je, ja, ik ben de slachtoffer, ik kan er niks aan doen. Maar dat is een hele schrale winst, zal ik maar zeggen, voor de ellende die je van binnen aanricht bij jezelf. En je kunt dus echt uit dat stuk stappen. En dat kun je met hulp doen, je kunt het met vergeving doen, dat is altijd belangrijk. Vergeving is echt noodzakelijk in dit soort processen. Maar je hoeft dus niet in de slachtofferschap te blijven zitten.
Annette
Ja, en je zag net al stap één, om dit te erkennen. En kijk, mijn ervaring is dat veel mensen op een bepaalde manier leven, op hun eigen manier leven, zal ik het zo zeggen. Werk, kinderen, sommigen zijn wel met persoonlijke ontwikkelingen bezig, anderen iets minder, zonder oordeel. Dan is er… Ofwel dat ze zichzelf betrappen op, hé, ik heb belangstelling voor iemand buiten en die aandacht, die vind ik wel heel fijn.
Willem
Dat betekent dus dat er blijkbaar in de relatie dit niet meer kan. Dat is wat ik net zei, want als de relatie niet meer goed is, dan ga je buiten zoeken. En ja, dan nogmaals, als we dan weer naar slachtofferschap gaan, wie is dan slachtoffer?
Annette
Ja, klopt. Ik zeg ook altijd, thuis heb ik ook de afspraak van… op het moment dat een van ons merkt… dat we heel veel belangstelling hebben voor iemand anders… dat we dan een soort van meldingsplicht hebben… van, oké, dan bespreken we dat met z’n tweeën. Oké, ik krijg heel veel aandacht van een ander… en ik voel daar wel wat bij. Wat betekent dat voor onze relatie?
Willem
Heel goed. Ja, dat is fantastisch, want dan hou je het open.
Annette
De relatie is nog niet zo heel erg lang, dus we moeten nog kijken of dit ook werkt in de praktijk. Dat is voor de ene kant. En de andere kant is natuurlijk het overkomtje. Maar waar ik naar toe wilde is dat mensen zich dan nog niet altijd even bewust zijn van wie ben ik, wat is mijn ego, wat is een illusie en dan is de klap vrij groot. Dus er komt er heel veel op hen af en dat is een prachtig moment voor groei.
Willem
Exact, dat wou ik net zeggen. Als dat gebeurt, dan kun je zeggen, oké, ik heb nu twee keuzes. Ik kan in de slachtofferschap verdwijnen en me ellendig voelen. En dat is natuurlijk prima als je de tijd doet, maar als je erin blijft hangen, ga je leven niet verder. En de andere keuze is, oké, hier is iets in mijn leven gebeurd waar ik naar te kijken heb en wat mij alle mogelijkheden heeft gegeven tot groei, tot persoonlijke ontwikkeling, tot vergeving, tot uiteindelijk dieper bij mezelf komen. Want daar is het uiteindelijk, als je het goed naar kijkt, voor bedoeld. Je gaat dus meer jezelf worden, wat misschien in de relatie niet gebeurde en dat misschien een van de redenen waarom die verwijdering kwam. Maar als je jezelf bent, dan kun je ook niet meer gekwetst worden. In die zin dat je, als je echt weet, dit ben ik, ik ben liefde en niks anders. Kan liefde gekwetst worden? Nee. Kan liefde uitstralen? Ja. Dus als jij in liefde blijft, en zelfs als er zoiets gebeurt, kan het heel goed zijn dat er bij de anderen ook weer iets gebeurt. Dat is niet de reden waarom je gaat vergeven, om die anderen te veranderen. Nee, je doet het voor jezelf. Maar het heeft vaak de effect dat de anderen ook ineens gaan denken van, hé, er is iets gebeurd. Wacht even. In het energetische veld waar je met z’n tweeën in zit, als één van de tweeën gaat vergeven, heeft de ander zelfs, als je elkaar niet eens spreekt, heeft dat effect. Nogmaals niet om de ander te veranderen, maar gewoon, ja, energetisch gebeurt hij iets. En wat ik ook nog wil zeggen is, het ergste wat ik ook van een cliënt hoor, wat er in zoiets gebeurt als zo’n buitenechtelijk iets is, het geheim. Het geheim is vaak helemaal niet meer te dragen, dat het geheim moest blijven. En geheim is echt vanuit het ego gezien de beste manier om te breken, om afscheiding teweeg te brengen. Als er een geheim in een relatie is, dan weet je eigenlijk al bijna zeker, dit zou wel eens een keertje kunnen gaan stoppen. En dat kan dus ten goede stoppen, dat je een betere relatie krijgt, met jezelf op de eerste plaats en dan misschien met een ander, misschien met deze ander. Maar een geheim, dat staat altijd tussen mensen in. En dat is ook wat ik altijd hoor, van had hij het maar eerder verteld. Dat was veel fijner geweest dan dat ik het nu zelf zag in een gsm liggen en dan zag ik er dingetjes langskomen. Nou ja, dan zijn alle alarmbellen aan. Dat hoeft dus niet als je gewoon voor die tijd communiceert. Prachtig hoe jij dat zegt, die afspraak die je hebt met je partner. We praten erover.
Annette
Ja, en wat ik daarvan hoor is, wat belemmert mensen dan om dat te zeggen? Waar heb je geleerd om vanuit kwetsbaarheid met elkaar te praten? En de twee grote angsten, de angst voor afwijzing en de angst om je partner te kwetsen, worden het meest genoemd van ja, ik durfde het niet te zeggen.
Willem
En ook de angst om de ander kwijt te raken. Daarom zeg je het ook niet. Dus je ziet, het ego is van angst. Het ego is van angst en schuld. Dat zijn de basisprincipes van het ego, zeg maar. Dus als je op een gegeven moment in angst zit, dan zou je op dat moment even kunnen stoppen en bij jezelf stil worden. Dan kijk je, wat gebeurt hier nu? Kom ik nu vanuit angst dit aan doen of kom ik vanuit liefde? Dat zijn de enige twee keuzes die we hebben. Dus de cursus hebben we onder andere ook heel erg helder over. En die vraag stellen alleen al, kan ervoor zorgen dat je anders gaat kijken, dat je denkt, wacht even, even een stap terug, even niet in het geheel en het drama zit er even eruit. En kijken met een frisse blik van, oké, waar sta ik nu? Wat zegt dit over mezelf? Wat heb ik hier uitgedeeld aan de ander? Al die soort vragen zijn hele belangrijke vragen. En dat leidt uiteindelijk tot vergeving. En dat is voor mijn gevoel altijd de oplossing in dit soort situaties. Je hebt dus eerst te kijken naar je pijn en dan komt er een moment dat je gaat inzien, als ik niet ga vergeven, dan ben ik eigenlijk mezelf aan het vergiftigen. Dat is letterlijk zo. Ik heb ook mensen die zeggen, ik werd ziek, ik kreeg allerlei kwalen in mijn lichaam en op het moment dat ze zich gingen vergeven, verdwenen die kwalen. Dat vind ik altijd heel bijzonder om te zien, dat dat zo gebeurt. Ik hoef daar geen voorbeelden van te geven, Dat heb ik vaak mogen constateren. Met andere woorden, ik zeg altijd, haat is een vergift dat je er zelf in neemt, waarvan je hoopt dat de ander eraan sterft. Dat laatste gebeurt natuurlijk niet, je bent jezelf aan het vergiftigen. Als je dat gaat inzien, dat het dus heel slecht en ongezond voor jezelf is, dat zou het motief kunnen zijn om te zeggen, oké, ik ga nu een andere stap zetten, ik ga nu vergeven. En de wil om te vergeven heb je nodig om dat te kunnen doen.
Annette
Ja, en ik zeg er ook altijd bij, precies wat jij zegt, die ander voelt dat vergif niet, die ander heeft er echt geen centimeter last van dat jij met je haat zit, of je frustratie, of je controlegedrag, of je jaloesie, alles wat onder of boven, net hoe je het bekijkt, onder die angst zit. De ander leeft en jij zit met al die gevoelens, daar ben je mee opgeschreven.
Willem
Ja, en dan ga je dat ook weer op die ander projecteren en zeggen, nou hij heeft er niet eens last van, weet je wel. En ik zit er mee. Nog weer een extra ding van het ego, om die afscheiding te maken en de ander schuldig te verklaren. Dus ja, het ego is een hele slechte raadgever.
Annette
En het boek van vergeving, hij ligt toevallig daar in mijn tas, dus ik kijk er even naar. Dat heb je geschreven, je hebt er twee boeken over geschreven. Ik raad sowieso iedereen aan om het boek te kopen. Er staat een vergevingsoefening in die ik ook in mijn praktijk gebruik. Zou je daar iets over kunnen vertellen? Los van dat mensen gewoon het boek moeten kopen. Wat wil je er al over kwijt hier in het hier en nu?
Willem
Er zijn twee manieren van vergeving die ik in dat boek beschrijf. De ene is de lange manier. En vaak is die, als er dus een lange, dure relatie waar alle dingen zijn voorgevallen, het beste om te doen. En de aantal stappen daarvan is, dus eerst herken je je pijn. Als ik dus iemand begeleid, dan schrijf ik die pijnpunten allemaal op. En dan ga je naar de tweede stap en dat is, ik had liever gehad dan jij. En dat is een hele open en milde manier om iets te zeggen, waar je wel al je pijnpunten kwijt komt. Dus ik had liever gehad dat jij, en dat betekent dat je in positieve termen vertelt wat je liever had gehad. Dus niet in een negatieve vorm, ik had liever gehad dat je niet buiten de deur was gegaan. Nee, ik had liever gehad dat je bijvoorbeeld trouw was gebleven aan mij. Daarna ga je zeggen, maar dat was niet zo. Dat is een hele belangrijke, want je kunt heel lang onder een appelboom gaan hopen dat er peren aangroeien, maar dat gaat niet gebeuren. Dus je wordt heel concreet en heel realistisch over wat je verleden is geweest. Ik heb een appelboom getrouwd, ja oké. En er zaten geen peren aan. Oké, dat had ik wel gewild, maar dat was niet zo. Dus het is heel belangrijk om dat te constateren wat wel en wat niet was. En dan kun je je verwachting loslaten, pas dan, als je het constateert. Dan kun je zeggen, oké, ik had liever gehad dat jij dit of dat gedaan had. Dat was niet zo, of dat kon jij niet. En dus laat ik nu die verwachting over jou los. En je ademt uit. En die uitademing is ook heel belangrijk, want energetisch gaat het ook uit je systeem. Nou, dit soort dingen moet je vaak zes, zeven, soms wel acht keer zeggen, voordat je echt voelt, nu komt de verlichting. En soms is het vrij snel. Dat ligt eigenlijk niet eens aan hoe lang iemand het met zich meedraagt, maar meer van waar is die persoon op dit moment. Is die inderdaad bereid om te vergeven, of is die half bereid om te vergeven? En als je ziet dat vergeven voor jou een cadeau is om schoon te maken, dan is eigenlijk iedereen bereid om te vergeven. Dan zijn er nog een paar andere stappen dat je gaat zeggen, na die hele stuk van al die dingen loslaten, kun je gaan zeggen, ik ben bereid om het verleden te accepteren, of ik accepteer het verleden. Dat is allebei goed. Het andere is, ik ben bereid om jouw onschuld te zien, of ik zie jouw onschuld nu. Die laatste kun je pas doen als je vergeven hebt. Dat is voor mij altijd een check van, is de vergeving geslaagd? Als iemand dan het minste kan zeggen, ik ben bereid om. En bereidheid is een grote kracht. Die gaat ook voor je werken. Dus dat is de eerste manier. En die gaat heel precies. Het is een soort chirurgisch schoonmaken, zeg ik altijd. Precies daar waar die pijn zit, daar maken we het schoon. Door deze stappen te zetten. Wat er vaak gebeurt, is dat dan iets uit het verleden ook weer omhoog komt. Bijvoorbeeld een vader die ook vreemd is gegaan. Dan zie je dat ook nog een keer. Je had je zo voorgenomen om een partner te nemen die dat niet zou doen. Dat is prachtig tot voornemen, maar het leven werkt iets anders. Als het niet vergeven is, dan blijf je een aantal van dezelfde dingen steeds aantrekken. Tot het klaar is. Het is niet om je schuldig te verklaren, maar om je helder te maken dat je dus echt de macht hebt om dit soort dingen te stoppen in je leven. Het hoeft niet elk jaar herhaald te worden. Hele tijd terug had ik een vrouw die had een alcoholistische vader, die vreemd ging en ook zijn handjes niet thuis kon laten enzovoort. Zij had zich voorgenomen, ik ga absoluut nooit zo’n man trouwen. Nou, je voelt hem al. Natuurlijk kreeg ze zo’n man. En in het vergevingsproces kwam dus vader ook even langs. En dat is vaak wat gebeurd, dat we dus niet alleen de persoon hier in het nu, maar ook een ouder die ergens daarmee te maken heeft, ook mee vergeven. Dat is dan één sessie waar je dat in kunt doen, waar je jezelf schoonmaakt op een veel dieper niveau dan je dacht. En dan kun je zien, dit is gebeurd, deze relatie met alles wat er omheen hing, om ook uiteindelijk mee op een dieper niveau te reinigen, te schoon te maken. Ook met vader of met moeder, net wat er gebeurd is, of met een broer of enzovoort. En dat vind ik altijd het mooie als dat gebeurt. Vergeving breidt zich namelijk uit. Als jij vergeven hebt met één persoon, dan zie je dat het op een gegeven moment naar meerdere personen gaat. Omdat je niet meer die oude diaatjes in je hoofd hebt die je overal aan het projecteren was. Dus vergeven zorgt ervoor dat die oude dia’s uit je dia-bak in je hoofd weggaan. En dan kun je ze niet meer projecteren. Dus dan ga je dus ook niet meer dat soort situaties aantrekken. Want je hebt het niet meer in je, het is schoon. Het komt alleen naar je toe, opdat het genezen wordt. Dus zie dat ook als iets liefdevols, dat het in je leven terugkeert, zodat het vergeven kan worden. Ik zeg altijd, een herhaalsituatie kan wel een herstelsituatie worden. Maar daar heb je wel zelf voor te kiezen. Je kunt ook in slachtofferschap bij me zitten en zeggen, het is allemaal erg en ik doe er niks aan. Dan heb je alleen jezelf mee en verder niemand. Hooguit misschien nog je kinderen en mensen vlak om je heen. Maar in feite heb je alle macht om een andere stap te zetten. Dat is de eerste manier van vergeven, even iets te drinken.
Annette
Even ademhalen, helemaal goed. Dat kan gewoon. Ja, dat kan gewoon. Het ziet er niet uit als het niet leuk is. Nee, maar ik vind bij de radio moet alles super, super, super snel. Maar dat vind ik juist het leuke van podcast. Er mag echt wel een stilte vallen of een slokje water genomen worden. Ik was een keer bij iemand die ik interviewde en toen belde er iemand aan en die kwam een pakketje brengen. Nou ja, oké, ook goed. De tweede meneer.
Willem
Dit was de manier van stap voor stap schoonmaken. De andere is een manier van overgaven. Nog steeds schrijf je je pijnverhaal op. Dan gaat het erom, heb je al een spiritueel pad, ja of nee? Kun je dus zien dat je hierin niet alleen bent, dat je door het universum, door God, door de Heilige Geest, door engelen of wat je het ook maar noemen wilt, gesteund wordt. Wat er dan kan gebeuren is dat je dat verhaal nog steeds vertelt. Dan nodig ik je uit om dat verhaal in je handen te leggen. Je maakt van je handen een kommetje. En dan geef je dat letterlijk aan de Heilige Geest, aan Jezus, aan Engelen, hoe je het ook noemen wilt. Die naam doet er helemaal niet toe. Het is een getuige van licht, zo noem ik het ook wel. Dus je geeft dat hele verhaal, dat de feit hier ego-verhaal is van alle pijn, met alles wat er omheen hangt, geef je aan die getuige van licht. Die legt het in zijn handen, of in haar handen. Het mooie daarvan is dat het dus punt één niet meer in jouw handen ligt, Dus het ego kan het niet meer gaan fixen. Dat is wat het ego doet. Die kan niet genezen, die kan fixen. Dus dan blijft alles gewoon wat het is. Dus je draagt het echt over, daarom noem ik het ook overgraven, je draagt het echt over en dan vraag je… Wilt u met uw licht dit alles wegschijnen? En dat wegschijnen, dat is ook iets uit de cursus in Wonderen. Als er duisternis is, er komt licht bij, dan kan de duisternis niet meer bestaan. Dat is een heel simpel genezend principe. Neem twee kamers met een muur en een deur erin. De ene kamer is donker, de andere kamer is licht. Wat gebeurt er als de deur opengaat? Wordt de donkere kamer licht of wordt de lichte kamer donker? Natuurlijk wordt de donkere kamer licht. Dat is precies hoe het genezende principe werkt. Dus je brengt het letterlijk in het licht en vraagt dus om het weg te schijnen. En daar heb ik echt waanzinnige dingen mee gemaakt. Mensen zeggen, dat was heel erg, maar ik kan het niet meer terugvinden. Ik kan niet meer begrijpen wat er nou gebeurd was. Dan is het dus echt het verhaal verdampt. Terwijl het ego heel graag wilde dat het verhaal alsmaar gerecycled en gerecycled wordt. Het enige middel dat het ego heeft is herhalen en herhalen. Zodat we het graag geloven. En dat is wat we doen. Dan liggen we te malen ‘s nachts thuis. Oh wat dit verschrikkelijk, oh wat dat verschrikkelijk. Maar als je een keer gaat vergeven en dit verhaal dus ook ziet dat het een ego verhaal is. Dat het een verhaal is. Dus op een bepaalde manier alleen maar iets is wat jij bedacht hebt. Ondanks dat er feiten zijn in de werkelijkheid, dat doet er niet toe. Die feiten zijn de feiten. Maar jij maakt er een verhaal van en van dat verhaal heb je nou juist last. Nou, dat kun je dus loslaten door op deze manier dus aan de heilige geest van Jezus of van Boeddha of weet ik wie te geven, van Mohammed alleen, dat is allemaal goed. En dan ga je dus merken dat het verhaal verdampt. Dat het verhaal gewoon geen kracht meer heeft. Misschien moet je het een paar keer doen, maar ik doe dat heel veel met mensen. En ik zie dat het steeds sneller gaat in deze tijd. Op een of andere gekke manier gaat het steeds sneller. En dan dat ze meteen doorhebben, ah ja. En dan is het eigenlijk al weg. Nou, dat vind ik altijd een wonder, nog steeds. Een wonder van vergeving is dit ook. Dat je ziet, het kan dus heel snel weg. Je hoeft er niet eindeloos mee door te blijven lopen. Tenzij je naar het ego luistert en denkt, het was toch wel een heel fijn verhaal. Maar als je goed gaat kijken, is dat verhaal niet fijn. Het is een verhaal van heel veel pijn. Dus waarom zou je jezelf belasten met een pijnverhaal? Als je die vraag eerlijk stelt aan jezelf, dan kom je waarschijnlijk tot de conclusie, dit ga ik niet meer doen. Ik ga mezelf niet meer pijnig, ik ga mijn lichaam niet meer pijnig, want dat gebeurt ook. Dat gif gaat ook in je lichaam zitten. Ik kan genezen. En dat is de bedoeling van zo’n situatie, dat je op die manier naar binnen gaat en gaat kijken, oké, wat gebeurt hier en hoe kan ik mezelf hier genezen? Als je zegt, met mezelf vind ik het wat lastig, dan is er altijd hulp. Mensen kunnen naar jou, naar mij, naar allerlei vergevingscoaches die ik heb opgeleid. Dus die mogelijkheid is er altijd. Je kunt het boek nemen, je kunt het eerste boek nemen, de wonder van vergeving of het boek van vergeving. Het boek van vergeving is nog praktischer. Er staan gewoon twee hele praktische manieren helemaal uitgelegd met allerlei oefeningen en stappen. Dus dat hoef je niet meer te missen. Het begint met de wil om te vergeven.
Annette
Ja, en je hebt het zo geschreven dat je er bij wijze van spreken een lego huis mee zou kunnen bouwen. Stap voor stap. Je kan het niet missen.
Willem
Ja, ik vind het een mooi beeld, lego huis.
Annette
Ik heb onlangs een oud-leerling van jou ook geïnterviewd, want zij heeft een boekje geschreven. Relatie voorbij het ego. Marion van Diemen, en daar had ik het ook mee over, dat het mij persoonlijk ook heel erg heeft geholpen door in te zien dat we allemaal in ons eigen tempo, onze eigen lessen in de liefde aan het leren zijn. En het is gods onmogelijk, Om allemaal, ik denk dat dat voor iedereen in de wereld geldt, niemand in de wereld is op precies hetzelfde moment in de lessen over de liefde. Dus als er iets om je heen gebeurt waarbij je denkt van, oké, dan helpt het mij om daarnaar te kijken dat dat bij iemands eigen proces hoort van de lessen in de liefde. Hoe kijk jij daarnaar?
Willem
Ik zie het zelden. Ik geef weleens het voorbeeld van mensen op de lagere school, middelbare school, universiteit. Mensen die hebben op hun eigen niveau, die krijgen die lessen. Soms krijg je echt hogeschoollessen. Dat is echt een hele lastige situatie met heel veel complexe dingen erin. Dat noem ik dan echt hogeschool. Anderen hebben het wat simpeler, maar het heeft nooit zin om te zeggen, die sukkels zijn nog niet zover. Nee, die zijn gewoon bezig precies daar waar ze zijn en krijgen daar precies hun lessen te leren die voor hun op dat moment belangrijk zijn. Dus dat zie ik ook altijd in een ontwikkelingsmodel, als ik het zo moet, gewoon niet zo voor het woord model, maar een ontwikkelingsfase die je gewoon kunt zien en dat iemand dus is waar hij is en daar dus alles aangereikt krijgt wat hij nodig heeft. Want ik geloof namelijk wel in een heel liefdevol universum, dat je altijd alles krijgt wat je nodig hebt. En waar je ook bent, waar je ook bent in je ontwikkeling, dat maakt niet uit. Er is altijd hulp om je heen die dat aanreikt.
Annette
En ik, in mijn perceptie ben jij al super, super, super ver, maar zijn er nog dingen in jou, voor jouw gevoel, die jij ook nog dan te leren hebt hierin?
Willem
Altijd, dat stopt nooit. Pas als je tussen zes planken ligt, dan stopt het een keer. Nee, natuurlijk, je komt altijd je dingen weer opnieuw tegen. Het voordeel van mij is dat ik met die keuzes en wonderen al veertig jaar bezig ben, dus ik heb wel heel veel tools. En die tools rijk ik ook graag een andere aan, want die zijn er gewoon. Daarom duurt het bij mij nooit lang. Als er iets is, dan… Dan heb ik het meteen in de gaten en denk ik, oké, dit wil ik niet. Soms meteen weg en soms ben ik er even toch mee bezig. Nou, dan is dat wat er is. En dan is het daarna ook weer weg. Ik neem het nooit meer mee. Dat deed ik vroeger wel natuurlijk. Alles in de rugzak, aan het sjouwen. Maar ik heb het zo gezien, ik lach er eigenlijk nu om. Dat ga ik dus nooit meer doen. Ik ga het niet in mijn rugzak stoppen. Daar heb ik mezelf alleen maar mee.
Annette
En wat een rijkdom is het dan eigenlijk als je zo kan leven?
Willem
Ja, het leven is dan gewoon ook heel simpel.
Annette
Wat was voor jou, en je noemt net al een paar keer het woord een Cursus In Wonderen, was dat voor jou het moment dat er iets in beweging kwam? Of was dat al eerder? Werd je op een dag wakker en dacht van, hier moet ik wat mee. Hoe is dat gegaan?
Willem
Dat vind ik lastig, want ik leef in het nu, dus ik weet niet zo goed meer wat er in het verleden allemaal gebeurd is. Dat is dan gewoon ergens van de harde schijf geweest. Ik weet het alleen nog van mijn vader. Ik heb mijn vader ook echt een vergevingsproces mee gehad. En toen kende ik de cursus nog niet. En ook niet het werk van Edith Stauffer, waar ook een deel van mijn vergevingswerk op gebaseerd is. Dat wist ik allemaal nog niet. Maar ik merkte wel dat het me niet iets positiefs bracht om hem te haten, bijvoorbeeld. Op een gegeven moment kreeg hij een ongeluk en hij lag op het randje van sterven. En dat jongetje van 18, 19, die wilde echt wel dat zijn vader doodging. Want dan had hij er geen last meer van, weet je. Vanuit dat jongetje van toen was dat wat ik kon hebben en minder kon ik nog niet. Hij bleef leven, hij heeft drie jaar nog geleefd. En in die drie jaar is er heel veel in mij veranderd. Punt 1 was dat hij had heel veel hersenbeschadiging. Hij werd een kind van drie, kwam uit coma. Dus onze relaties draaiden om. Ik werd in feite zijn vader en hij mijn kind. Ik kwam op die manier naast mijn moeder te staan. Dat was ongelofelijk wat er gebeurde. Want dan krijg je ineens een heel andere blik. Ik zag hem altijd als die vervelende, autoritaire man die mij pestte en zo. En dat was totaal verdwenen, want hij had het ook niet meer. Hij was gewoon een liefdevol kind geworden. Wat ook weer lastig was om mee te dealen. Een vader die een liefdevol kind is, ja, oké. Maar dat is allemaal gebeurd. Ik heb daar ook bij Elisabeth Kubler-Ross, heb ik daar aan gewerkt in een workshop van haar, om dit schoon te maken. Dus dat zag ik op een gegeven moment wel. Dus ik had nog niet alle middelen die ik nu heb, maar ik zag wel van, ik ga hier niet meer blijven rondlopen. En hij veranderde dus ook gewoon in een kind. Wat mij ook makkelijker maakte, want van dat kind kon ik gewoon houden. En van die autoritaire man niet, ja. Zo was het toen. Nou, nu is het middelen totaal schoon, echt. Ik verheug me er zelfs op als ik overlijd dat hij er weer is. En dat was natuurlijk niet toen ik 18 was. Dus ja, daar veranderen dingen in. Je innerlijk beweegt. Dat is noodstilstand. Het beweegt altijd. Dus ik merkte ook dat daar ook weer dingen in konden verschuiven dat ik gewoon van niet kan houden. Ja, zoals je vraagt waarin je is begonnen. Dus eigenlijk is mijn vader, dat noem ik ook altijd zo, mijn grootste leermeester in vergeving geweest. Waar ik hem dus echt oprecht diep dankbaar voor ben. Omdat hij precies gedaan heeft wat ik nodig had om mijn missie te kunnen gaan leven.
Annette
Dat zocht ik niet toen ik 18 was. Ergens hebben we allemaal zo’n zaadje en ergens ontstaat iets. En toen kwam een cursus in Wonderen op jouw pad.
Willem
Ja.
Annette
Of heb je dat ergens opgezocht?
Willem
Nee, we hebben het net al even over Kubbele Ros gehad. Ik was twee keer in een vijfdaagse workshop aan geweest. En er was een regio groep van haar werk. Daar kwam ik in terecht. Fantastische mensen. Ik dacht, hier voel ik een warm bad. Hier gebeuren dingen. En toen op een van die berichtjesbijeenkomsten had iemand een video van het werk van Gerry Ompolsky. En toen zei zij, Gerry Ompolsky heeft zijn werk gebaseerd op A Chorus in Miracles. Ik heb dat boek net een weekje in huis, zal ik iets voorlezen? Dat was mijn introductie in de cursus. En wat zij voorlas, dat eerste stuk, dat vond ik heel mooi, maar… Dat werk van Jan Polsky raakte mijn hart. Hij werkte met kinderen die kanker hadden. Hij zei ook van ik zie alleen het licht in die kinderen en niet de zieke. Daar ga ik op af. Dat is mijn connectie met zoiets. Dat werk raakte mij enorm. De volgende dag ging ik naar de boekhandel om boekjes van Jan Polsky te kopen. Ik kon ze nergens vinden. Ik bleek er uiteindelijk zes keer langs gelopen te zijn. Toen vroeg ik het aan iemand en die vrouw zei van ja, daar staan ze. O, hey, ja, ik ben er zes keer langsgelopen. Oké. En ik draaide me om en daar lag A Course in Miracles op een toonbank. Toen dacht ik, oké, dan neem ik jou ook maar mee. Echt op die manier, hè. Ik kwam thuis, ik deed het boek open en ik kreeg een overweldigende liefdevolle uitstorting van energie overheen. Dat ik bijvoorbeeld voelde, oké, dit is het. Zo zijn we bedoeld. Dit is waar het over gaat. Dit is mijn boek. Dit geeft me alle antwoorden. Ik was een enorme zoeker voor die tijd. En met de cursus, ja, was het op een gegeven moment klaar. Ik wist gewoon waar het over ging. Ja, vanaf dat moment ga je dus anders leven. Je bent niet meer aan het zoeken. Je bent alleen maar aan het vinden, aan het uitdelen en aan het creëren. Dat is een totaal ander leven.
Annette
Is er eigenlijk, want dit weet ik echt niet, is er een soort van kinderversie van een cursus in Wonderen voor het onderwijs?
Willem
Dat is een hele leuke vraag. Die is er niet echt, maar ik heb een boekje geschreven, Universeel Onderwijs, waar heel veel van dit soort lessen uit de cursus gewoon voor jongeren heb vertaald, zeg maar. Want ik kwam erachter van, ja, in heel veel podcasts riep ik dat ook, van het zou fijn zijn als op scholen levenslessen werden gegeven. Nou, daar kregen ze veel reacties op van mensen, ja, dat vind ik ook, en pralala. Tot ik met dat boekje bezig was, dacht ik weer, dan is het nu het moment om die levenslessen daarin te zetten. Dus in het boekje Universeel Onderwijs staat heel veel van dit soort levenslessen die rechtstreeks uit de cursus komen. Een van de allerbelangrijkste, en ook de eerste die ik noem, is hoe onderscheid je de stem van het ego van de stem van de liefde. Als je dat weet, dan heb je een ongelofelijk tool in handen voor alles in je leven. Want je gaat het ego heel snel zien en zegt, oh nee, dat wil ik niet. En je weet dus ook wat er altijd een alternatief is, namelijk er is een manier van liefde. Om daaruit te kijken. Precies dezelfde situatie. Maar dan ga je iets heel anders merken en iets heel anders ervaren.
Annette
En terwijl jij dit zegt, denk ik, oh ja, ik wist het wel, want ik heb een collega, Martine de Soet, Martine gaat dit ook luisteren, en die heeft het er wel over gehad, want ze zegt elke keer, ja, hier moeten we ook wat mee, want ik werk ook nog voor de klas. Dus daar gaan we mee aan de slag.
Willem
Ga het alsjeblieft doen. En ook vergeving heb ik ook in het boekje genoemd, want het is belangrijk dat kinderen ook leren vergeven. Een ander ding wat heel leuk is, dat kan ik je ook even vermelden, mijn dochter is bezig een kinderboek te schrijven naar aanleiding van universeel onderwijs. Ze heeft me het eerste stuk laten zien, dat is een verhaaltje wat ze gemaakt heeft, waar het ego heel duidelijk herkenbaar is. Daar gaat ze een mooie tekening bij maken, want ze is illustratrice, schrijft dit verhaal nu. Dus dat komt er ook aan. Altijd is er materiaal. Als iemand het echt wil, dan krijg je het overal.
Annette
Hartstikke goed. En je zei net al iets van het stukje de liefde, de zelfliefde of de liefde in jezelf. Het valt mij op, en ik ben geen uitzondering daarin, dat mensen de liefde in zichzelf wel kunnen vinden, de een wat makkelijker dan de ander. Maar eigenlijk leven we op een bepaalde pilootstand, dat zijn mijn woorden dan maar even, waarin dat niet altijd heel erg aanwezig is, of wel zelfs uitgeschakeld, maar gelukkig kan je het wel weer aanschakelen.
Willem
Ja, ik zeg altijd, iedereen heeft een kompas van binnen. Het kompas is in feite op de liefde, op de eenheid, op het goddelijke afgestemd. Helaas in het leven gebeurt er van alles, dus het kompasnaaldje gaat alle kanten op. Wordt soms zelfs in de verkeerde richting vastgezet. Op het moment, met vergeven onder andere, dat je dat kompasnaaldje weer vrijlaat, dan gaat hij automatisch weer richting liefde. Daar hoef je in feite niks meer voor te doen, dat gebeurt vanzelf. Maar je hebt wel dat vergevingswerk te doen, om in ieder geval te zorgen dat het naaldje niet meer vaststaat in haat en wraak en slachtofferschap en dat soort dingen, want dan gaat het niet bewegen. Dus je kunt dit altijd, die macht heb je altijd. Dan ben ik even het begin van.
Annette
Je vraag vergeten, maar… Nou, dat we die liefde in onszelf soms niet zo heel makkelijk kunnen vinden… en dat dat knopje wel vaker uitstaat… en dat het voor sommige mensen echt, echt, echt heel ingewikkeld is om naar dat stuk te gaan. En toen met Marion, toen had ik het daar ook over… En toen zei ik, ja voor mij is het, ik ben dan nog niet zo heel erg lang oma. In december ben ik drie jaar oma, dankjewel. Wel al drie jaar oma, van drie mooie meisjes. Als ik over die meisjes praat en nu gebeurt het me weer, dan raakt me dat. En dan ben ik echt vervuld van liefde. Dan voel ik die liefde echt van top tot teen.
Willem
Ik heb een kleinzoon, 2,5 jaar. En de tweede is op komst, die komt eind november. Dat is precies hetzelfde. En het grappige is dat daar niks tussen zit. Bij je kinderen is van alles gebeurd en dan moet er ook vergeven worden. Inmiddels heb ik het waanzinnige voorrecht dat ik met allemaal drie kinderen fantastische open relaties heb, zit niks tussen. Maar dat klein zoontje doet iets anders in je. Gewoon de prachtige onbevangen manier van zijn en gewoon zijn ding doen en ook zeggen nee dit wil ik niet. Ik vind het eigenlijk altijd alleen maar helemaal leuk. Elke maand heb ik een opa dag dus ik ga er met altijd veel genoegen naartoe om voor hem te zorgen de hele dag lang. Het is hartstikke leuk.
Annette
Herkenbaar, ik heb elke maandag een oma dag. En inmiddels komen ze alle drie naar het hard werken.
Willem
Ik weet ook niet hoe het straks gaat als de baby geboren is. Dan zit ik ook met twee, maar dat gaan we zien.
Annette
Ja, dan is het echt een schema van wie gaat er slapen en hoe. En dan moeten we naar buiten. Gelukkig heb ik een heel lieve vriendin. We hebben samen de Pedagogische Academie ooit gedaan. Dus zij komt dan van elf tot vier helpen. Dan hebben we in ieder geval twee handen met die drie meiden. Om met twee buggy’s naar buiten te gaan. Ik zei, we moeten echt een derde erbij. Om met drie buggy’s naar buiten te kunnen. Maar dat stukje liefde oproepen. Je noemt het het goddelijke.
Willem
Je innerlijke kompas is op het goddelijke afgestemd. En je bent goddelijk van binnen. Je bent door God geschapen naar zijn evenbeeld, dat ook in de Bijbel staat. De cursus zegt, scheppen is uitbreiden. Dus God heeft zich in ons uitgebreid. Dat betekent dat we alle eigenschappen van God hebben meegekregen in onze schepping. Met name liefde, licht, humor, vind ik dat heel belangrijk. Wijsheid, waarheid, ik noem het maar op. Dat heb je dus van binnen. Maar vaak is dat dus toegedekt door van alles nog wat. Door het leven waar pijn is opgelopen. Het enige wat er tussen gaat zitten, noem maar op. Wat een kleinkind kan doen, is dwars door al die lagen heen, precies in je hart raken. Maar dat kan iedereen. Ik zat me net te realiseren van hoe komt het dat mensen hun zelfliefde kwijtraken. Is vooral vaak omdat ze vanuit hun ouders, en het is niet om ouders te beschuldigen, begrijp ik heel goed. niet zelfvertrouwen hebben gekregen. Het grootste geschenk wat ouders kunnen geven aan een kind is vertrouwen. Van, jij kunt het, ga maar doen. Nee, maar papa moet het doen. Nee, ga maar. Ik ben er als je omvalt, maar doe maar gewoon. Dat is zo belangrijk. Ik heb gelukkig een moeder gehad die dat altijd met me deed. Die vertelde op haar, ik geloof dat ze al dik in de negentig was, heeft ze het één keer gezegd dat ze van mij altijd een positief beeld in de wereld had gehouden. Dat heeft me al diep geraakt, dat ga ik met mijn kinderen ook doen. Een positief beeld. Ze kunnen het zo gek niet doen, maakt me niet uit. Ik blijf van ze houden, ik blijf ze positief zien. Dat heeft mijn moeder meer dan 50 jaar volgehouden. Dat heeft mij ontzettend veel gebracht. En dat ging ik pas achteraf zien. Hoe belangrijk zoiets is, dat er iemand is die 100% in jou vertrouwt, 100% alle credits schrijft, wat je ook maar doet, dan ga je op z’n kop staan. Zo iemand is er dan. Dat kun je als grootvader of grootmoeder ook doen. Met je kleinkinderen, maar ook met je kinderen, eigenlijk met iedereen. Als die basis er is, dan is het ook veel makkelijker voor iemand om bij zelfliefde te komen. Omdat je dat zelfvertrouwen al hebt. Nou, als je dat niet hebt gekregen, dan is het dus vaak innerlijk werk te doen. Dan zeg ik van, die ziel is dus gekomen om precies dat te leren. Die heeft dus voor de hogeschool gekozen om precies dat te leren wat hij nodig heeft om zichzelf ten diepste te vinden. Nou, dat is hard als je dat zomaar tegen iemand zegt, die net in de kreukels ligt. Dat ga ik ook niet doen. Maar wel als perspectief geven. Je zit nu in de kreukels, het is verschrikkelijk wat er nu aan de hand is. Maar weet dat er een perspectief is. En weet ook dat jouw ziel op een bepaalde manier voor bepaalde dingen kiest om te leren. En wat wil hij leren? Hij wil zelfliefde leren. Dat is eigenlijk het grote verhaal, als je er even vanuit een vogelperspectief naar kijkt.
Annette
Wat grappig dat jij dat zegt over jouw moeder. Toen ik 18 was kreeg ik de kans om te gaan werken in een animatieteam als kinderhostess op Mallorca. Ja, dat was echt grandioos. Ik dacht, ik ga de wijde wereld in. En toen zei mijn moeder, vlak voordat ik de tickets ging kopen, zegt ze, ja, ik heb met je vader gesproken. Mijn ouders waren gescheiden, maar hadden wel altijd nog veel contact over mij. Ik heb met je vader gesproken. Ik ga met je mee. En daar was ik heel boos om. Want ik dacht, ik ga de wijde wereld in en ik ga alles doen wat God verboden heeft. Maar daar zaten we in hetzelfde hotel met allebei gelukkig wel een eigen kamer. Dus ik heb toch heel veel gedaan wat ik wilde doen. Maar het heeft wel iets teweeg gebracht en achteraf gezien… Heeft dat nooit tot een goed gesprek kunnen leiden tussen mijn moeder en mij? Omdat zij zoiets had van… Later zei ze van, ja, wacht maar tot Raquel 18 is. Dat is dan mijn dochter. En als zij weggaat… En dan zei ik van, ja, als dat gebeurt, dan hoop ik dat ik trots op haar ben. En dat ik zeg, ga en doe je ding. En tot voor kort dat mijn moeder vorig jaar stierf, zei ze van, jij vond dat zeker heel erg verstikkend. En toen zei ik, ja dat heb ik echt wel zo ervaren. En toen zei ze, ik wil er niet meer over praten. Dus dat was mijn ervaring.
Willem
Het grappige is, dat voelde ik al toen je erover aan het vertellen was, zij ging mee om jou te controleren. Dus het gaat over de intentie waarmee ze dit doet. Dat kun je altijd zien. Is het een intentie van liefde of is het een intentie van het ego? Nu kan ook een intentie van het ego beginnen, maar je kan het vervolgens transformeren in een intentie van liefde. Dat kan altijd. Maar jouw moeder wilde mee om jou een beetje te beschermen of zo, hè? Dat komt dus voort uit angst. En angst zit altijd in het scala van het ego. Maar goed, je kunt nog steeds zien dat het daaronder ook nog liefde lag. Dat ze ook zoiets had van ja, maar mijn dochter. Maar goed, ze heeft dus wel uiteindelijk ingezien dat het verstikkend voor jou was.
Annette
Ja, uiteindelijk wel en dat stukje heeft mij dan ook wel weer geholpen om vanuit helikopterperspectief naar onze relatie te kijken. Mijn moeder had een slechte jeugd, ze was de oudste van acht en niet een van die acht kinderen was gewenst door haar moeder. En ik ben van een andere generatie. Mijn ervaringen zijn anders. Ik ben heel liefdevol. Iets wat verstikkend, maar wel heel liefdevol met een goede intentie opgevoed en door de dingen die ik zelf meegemaakt heb veel meer bewust van innerlijke groei en dat soort dingen. En ja, uiteindelijk ben je dan… Ik ben nu net een week zestig, maar dan ben je… Sinds de twee dagen zeventig. Dan ben je uiteindelijk op je… En dat kan natuurlijk. Op je zestigste heb ik andere lessen gehad, andere mogelijkheden, waardoor ik op een ander level bezig ben met de lessen over de liefde in mijn leven, als mijn moeder op haar vijfentachtigste op haar sterfbed.
Willem
Ja, dat klopt. We hadden het net al over de lage school, middelbare school, universiteit. Dus iedereen is waar hij is en krijgt op dat punt zijn lessen om verder te groeien. En het maakt dus eigenlijk helemaal niet uit waar iemand is. Want iedereen is, zoals ik het ooit zeg, iedereen is onderweg naar het licht. De meeste mensen uit hun rug ernaartoe en hun enkeling met zijn gezicht. Dat laatste gaat veel sneller in je groei. En anders loop je alsmaar in je eigen schaduw te kijken. Dus met andere woorden zit je alsmaar in je eigen ego aan te kijken. Dus je kunt altijd omdraaien naar het licht. Je hoeft niet in de schaduw te blijven kijken. Maar je bent dan ook veel sneller in je ontwikkeling.
Annette
Er is nu net een nieuwe regering en we hebben een minister-president die anders is dan voorheen. Als jij gevraagd zou worden op een ministerie van de liefde, wat zou jij in je eerste honderd dagen doen? Want je bent 70, maar je zit hier nog in je werkomgeving, dus je gaat nog lang niet stoppen.
Willem
Nee, dat klopt. Mijn ziel stuurt mij nooit met pensioen, heb ik ooit eens bedacht. Dat gebeurt gewoon niet. Zolang de vraag is wat ik te bieden heb, dan blijf ik dat gewoon doen. Op een gegeven moment is dat gestopt, dan ga ik lekker schilderen thuis. Wat zou ik in de eerste honderd dagen doen?
Annette
Ja, jij denkt even na en ik praat er nog even wat bij. In de context van zoals de wereld er nu uitziet. En de wereld… Ja, ik weet het niet. Ik had van de week ook een gesprek met een wat jongere collega. En ik zei, het onderwijs verandert niet, want we zijn nog steeds eigenlijk op dezelfde manier bezig. Dan is er weer een wat lichting naar… Ja, wat meer vanuit het kind, dan gaat het weer weer wat op die manier. En zo is het natuurlijk ook met de wereld. Er gebeurt van alles. Er is haat, er is liefde, er zijn oorlogen. Nou, die eerste honderd dagen.
Willem
Ik denk dat ik het vooral op vrede zou inzetten. En vrede is vooral innerlijke vrede. Uiterlijke vrede ontstaat pas nadat er innerlijke vrede is geweest. En vrede is iets wat je geeft. Dus wil je vrede, geef vrede. Want dat is wat uiteindelijk voor blijvende vrede kan zorgen. Mondiaal en ook voor jezelf en je relaties en je eigen land. Dat noem ik universele vrede. Het boek komt 27 november uit met deze titel, waar ik dit soort principes uitleg en die kan iedereen begrijpen. En iedereen kan het ook toepassen. Dus dat zou een van de dingen zijn die ik bij iedereen zou willen aanreiken. Ga eens kijken naar binnen en kijk eens waar die innerlijke vrede is, zodat je naar buiten toe vrede uitstraalt. Want dat is wat er kan gebeuren. Ons bewustzijn is eindeloos veel krachtiger dan alle oorlogsmakers. Wij kunnen als wij collectief ons bewustzijn bundelen op vrede, dan kan oorlog niet lang bestaan. Dan is het gewoon op een gegeven moment weg. Maar dat betekent wel dat we in eenheid moeten zijn met wat wij in vrede deze wereld inbrengen. Dat is een belangrijk principe. Dus wil je vrede, geef vrede.
Annette
En hoe leg je het verschil uit dan tussen vrede en liefde? Er is geen verschil.
Willem
Het ene is een aspect van het ander. Dus liefde heeft vele aspecten. Ik heb ooit daar een boek over geschreven, het boek van het licht en de liefde, en die kwam dus op 44 aspecten van liefde uit. En vrede was daar natuurlijk één van. Dus er is geen verschil. Het is een aspect. Natuurlijk, alle vrede wordt gedragen door liefde. En vergeving. Als er niet vergeven wordt, dan is het met vrede ook lastig.
Annette
Ja, en ik zeg altijd heel simpel, liefde vermenigvuldigt zich. En als je met liefde kookt, dan smaakt dat heel anders. Als je met liefde strijkt, dan ziet iets er heel anders uit. En als je met liefde een huis inricht, dan ziet die er ook heel anders uit dan als je het boos doet of gehaast. Ik ging laatst gehaast koken. Nou, het is dat ik het zelf op moest eten, maar ik had ook de rest maar echt weggegooid, want het was niet te eten.
Willem
Dat klopt, je geeft een heel mooi voorbeeld.
Annette
Ja, dus op het gebied van relaties. Mijn luisteraars zijn bijna allemaal in de driehoek terechtgekomen van ontrouw. De een is bedrogen, de ander heeft een affaire gehad en de derde is de derde die zich daarin gemengd heeft. Is er nog iets waarvan je ze graag mee wil geven waar ik nog niet naar gevraagd heb?
Willem
Oh, dat vind ik ook lastig. Misschien moeten ze alle drie even langsgaan. Dus degene die het over komen is, daar gaat het over vergeving. Dat kan niet anders. Degene die de derde in het verbond is geworden, die voelt zich eigenlijk ook schuldig. Want die voelt ergens in de diepte, ik heb een huwelijk kapotgemaakt. Zonder dat het vaak zo gezegd wordt. En de ego heeft natuurlijk allerlei andere verhalen daarover. Die kan zeggen, ah, maar dat moest toch gebeuren, of weet ik wat. Die schuld zit daarin. Dus daar heb je het over zelfvergeving. Dat geldt ook voor degene die buiten de deur is gegaan. Daar heet het ook over zelfvergeving. Want die voelt zich ook schuldig. Ik heb hier een man gehad die gewoon daarna, die voelde zich zo verschrikkelijk schuldig, dat hij gewoon geen enkel geluk meer in zijn leven toeliet. Omdat hij zich schuldig voelde en dat is het ego weer. Het ego, als er schuld is, dan moet er dus gestraft worden. En dat deed deze man. Ik weet niet wat hij allemaal gedaan had in zijn leven om zichzelf kapot te maken. Dat is dus een schuldtrip van het ego. En daar kun je ook uitstappen door zelfvergeving. Dat is een hele belangrijke. Normaal als het ego de schuld ziet, dan wil hij straf. En dat gaat heel ver. Ik heb ook hier een man gehad die zich schuldig voelde over iets. Hij heeft zijn hele miljoenenbedrijf om zeep geholpen. Dat hij zich schuldig voelde. Dus zover kan het gaan. In feite zegt het ego dan, je bent geen geluk meer waak. Dus dat gaat niet meer gebeuren, daar zal ik voor zorgen zeggen tegen. Alleen maar ellende. Nou, dus dan zie je dat iemand ziek wordt, als een geld kwijtraakt, zijn baan kwijtraakt, whatever. Nou, als je in zo’n stuk zit, na zo’n buitenechtelijke relatie, dan weet je dus, oké, dit is mijn ego die aan de slag is. En ik kan hier dus met zelfvergeving, kan ik dit schoonmaken. En dat is best dan lastig hè, want je hebt dus je eigen schuld aan te kijken. Maar als je dat doet, dan zul je merken, op dezelfde manier als ik die twee vergevingsmethodes net beschreef, dan gaat het over jezelf, maar dan smaakt het het ook schoon. En dan kun je verder. Want anders blijf je dit ook weer herhalen. Dan heb je misschien weer een nieuwe partner en dan zeg je, oh nu gaat het allemaal goed. Even later zit je weer in hetzelfde verhaal. Omdat het niet vergeven is, het ligt toch steeds aan de basis.
Annette
Zou je kunnen stellen, Willem, dat als je leeft vanuit de liefde, vanuit het goddelijke, vanuit dat stuk, dat je überhaupt niet vreemd gaat?
Willem
Dat kan ik niet zeggen, dat weet ik niet. Ik denk wel dat als je vanuit het goddelijke en de liefde leeft, dat je niet beschadigend wilt zijn. Nog naar de ander, nog naar jezelf. Dat zou dus een reden kunnen zijn. Ik noem het onderdelige geest of de stem die spreekt naar mijn schot. Als je daarmee leeft en elke stap je afvraagt, wat heb ik hier te doen? Wat heb ik hier te zeggen? Wat heb ik hier niet te doen? Dan weet je dus. En dan ga je ook geen gekke dingen doen. Dat komt gewoon niet meer in je op. Goddelijkheid zou niet vreemd gaan, denk ik. Als het voor die goddelijkheid, voor de ziel, nodig is om die ervaring te hebben, dan zou het wel kunnen. Dus daarom kan ik er niet echt beantwoorden met ja of nee.
Annette
Nee, dat kan ook hè, dat er geen antwoord is. We gaan naar de afronding toe. Waar kunnen mensen jou vinden, want je bent nog steeds aan het werk en als ze willen werken aan vergeving, jij zei net ook iets over modules.
Willem
Ja, we hebben een online, een Willem Glaudemans online is dat. Dat hebben Chris en Redmar gemaakt. Samen hebben we een programma gemaakt over vergeving en over een ander onderwerp. Dat kun je dus gewoon aanschaffen, downloaden en dan kun je ermee aan de slag. Gewoon heel praktisch. Je kunt ook het boek gebruiken. Je kunt ook naar de site van de vergevingscoaches. Dat zijn allemaal mensen die ik heb opgeleid. Dan kun je gewoon met iemand een vergevingssessie afspreken. Je kunt het ook hier doen via mijn assistente Milou. Alleen ik zit vanaf nu tot februari al vol. Dus dat wordt wat wachten. Dus als je hoge nood hebt zou ik zeggen ga even naar die site vergevingscoaches.nl en dan kom je vanzelf lieve mensen tegen die je op precies dezelfde manier kunnen helpen.
Annette
En ik hoorde je net al over het boek over vrede. Wat voor plannen heb je nog meer?
Willem
Ik heb nooit plannen. Het gebeurt. Ik bedoel, dit boek… Ik was met een ander bezig, was ik even een aanloop aan het nemen en toen kwam dit gewoon zo erin. Toen ben ik naar een vriend gegaan, Koos Janssen, en ik zei van God, Koos, dit gebeurt er. Ik heb het idee dat het boek Universele Vrede eerst moet. Ja, zei hij, dat is absoluut duidelijk. Oké, nou, dan ga ik dat gewoon mezelf openmaken om te ontvangen wat er ontvangen moet worden over zo’n onderwerp. Maar ik weet dus echt niet, ik weet dat er nog vier boeken komen, maar ik weet mijn god niet waar ze over gaan. Geen idee.
Annette
En met zo’n druk leven met de praktijk, wanneer schrijf jij dan?
Willem
Meestal doe ik dat in juli en augustus, maar dit keer ging het heel anders. Er was zo’n urgent boek, dat moest gewoon eerder. Dus het kwam gewoon overal tussendoor. Dan heb ik altijd weer een stuk of weet ik veel wat. Ik zit op de bank in een huip en komt er weer iets. Dat verzamel ik en dat werd een prachtig boek. Dit jaar had ik dus juli en augustus daardoor vrij. Kon ik andere dingen doen. Toen heb ik mijn huis opgeruimd. Dan was ik in jaren niet naartoe gekomen omdat ik altijd in die maanden een boek aan het schrijven was. Dus dat. Via Anke Hermansen heb ik mijn boeken uitgegeven, daar ben ik heel erg blij om. Dat is een hele fijne uitgeverij. Alles wat ik inbreng, dit laatste boek ook, één klein mailtje. Ik zei van, dit is een urgent boek, meteen, ja, dat gaan we doen. Ze hadden nog geen woord gelezen. Ik ken ze inmiddels natuurlijk wel vanaf 1995, dus dat scheelt ook wel. Maar ze zijn altijd helemaal supportive van wat ik doe. Ja, dat is een voorrecht dat je zo’n mooie uitgeverij hebt, want dat kan.
Annette
Dus er komen nog vier boeken aan. Willem, ontzettend bedankt voor de tijd die je vandaag gegeven hebt… en over de kennis om te delen. Ik vond het een hele leuke ontmoeting, dus dank je wel.
Willem
Jij ook, bedankt dat je hier naartoe wilde komen. Ik vond het ook een heel leuk gesprek, dank je wel. Ik hoop dat we samen iets hebben zitten zaaien waar mensen iets mee kunnen. Dat is altijd mijn doel. Ja, licht en liefde verspreiden.
Annette
Dus dat hebben we hier zitten doen. Ja, dat hebben we hier zitten doen. Het onderdeel en onderwerp vergeving is natuurlijk in een relatie heel belangrijk. In een liefdesrelatie sowieso. Maar specifiek ook als er zoiets groots is als ontrouw… waardoor je het gevoel hebt dat er zes intercity’s over je heen rijden. Voor de luisteraar, dank je wel voor het luisteren. Volgende week is er weer een nieuwe podcast en ik hoop dat je dan ook weer luistert. Heb je een vraag aan Willem? Mail hem en Milou zal je in eerste instantie…
Willem
Ga dus naar de website van willemglaudemans.nl. Daar is een formulier waar je gewoon je vragen kunt stellen en dat gaat via Milou en komt naar mij toe.
Annette
Zo heb ik je ook benaderd. En heb je een vraag aan mij, dan weet je inmiddels ook hoe je me kan bereiken. Info uit youtubecoaching.nl. En dank je wel voor het luisteren en tot de volgende keer.